Gili, trawangan coral beach pizza cottages

16 september 2017 - Gili Trawangan, Indonesië

Opgestaan, na best een goeie nacht gehad te hebben. Worden we om 12 uur opgehaald met een busje om naar de boot te gaan, op naar gili. Dus nog even tijd. Heb mijn verslag geschreven, en we werden uiteindelijk opgehaald om 11 uur. Blijkbaar was de de boot die we moesten hebben, vol. Ok geen probleem. We waren met zijn vieren in de taksi. En de trip verliep voorspoedig. Wel merkten we dat  op dit gedeelte van bali, weinig tempeltjes op de rijstvelden waren, vergeleken met het midden van bali. 

Aangekomen bij de haven padangbai, waarvandaan onze boot ging, was het een drukte van jewelste. Er gingen boten naar alle eilanden van gili, trawagan, meno en aer. Dus de tassen werden zorgvuldig gesorteerd op eiland. Hij zal bomvol, beneden en boven. Daar gingen we, het werd een snelle trip, met iets of wat ruw water. Kon geeneens wat uit het raampje zien, dan alleen maar water. Waar zijn we???? Al snel werd de sfeer anders, mensen werden stiller en er ging er zelfs een naar achteren, want ze werd misselijk. En de warmte, niet normaal. De waaier kwam tevoorschijn, ook al had Jennifer mij verteld niet te gaan wapperen, het was echt nodig. Rene had het zwaar, en had het zo warm, dat hij er iets wat beroerd van werd. Hij was in gedachten al de zwarte zakjes aan het zoeken. Ook ik moest me erg concentreren op de buiten lucht, en heb mijn luisterboek maar aangezet, goed boek, het vervloekte huis, van Linda van houten. Ik zat er dan ook snel in. Dat heeft me zeker geholpen. Bij aankomst op gili trawagan, kwamen we er dan ook allemaal, een beetje stil en misselijk uit. Snel onze rugzakken opzoeken, en gaan zeg ik. Even ergens zitten en bijkomen. Het huisje wat we geboekt hadden, was een drama, daar ga ik mijn mening niet over uitspreken hier, dat is mij het schrijven niet waard. We hadden al snel wat anders, wat verder van het drukke centrum vandaan, en van de moskee. Die vijf keer per dag het gebed  zong, door harde luidsprekers. Dit begint met de eerste om vijf uur in de ochtend.  Zou een leuke wekker zijn als ik naar mijn werk zou moeten. Wat een herrie. Ons nieuwe verblijf was netjes en op Aziatische wijze schoon, heerlijk. We waren weer thuis, voor de nacht.

We zijn toen, naar het centrum gelopen, waar we bij een tentje, heerlijk gegeten hebben. Heb een nieuw drankje ontdekt, goedkoper dan wijn, want dat is hier niet te betalen. Het is caipirinha, het is een Braziliaanse cocktail, die bestaat uit limoen, cachaca ijs en suiker. Dit drankje werd oorspronkelijk gebruikt als medicijn tegen de griep. Dus het is nog goed voor me ook :)) . Gaan we nog verder lopen? Of blijven we zitten bij sama sama? Die beslissing was snel genomen, live reggae, en we zaten heerlijk met onze voeten in het zand. Morgen weer een nieuwe dag om nieuwe dingen hier te ontdekken. Hier eindigt ons avontuur voor deze dag, benieuwd wat ons allemaal nog te wachten staat. 

Foto’s

2 Reacties

  1. Hans Putter:
    17 september 2017
    Je maakt nog eens wat mee, ik vind het boten gebeuren wel weer "n avontuur hoor.
    De foto's zijn prachtig en 't huisje idyllisch, geweldig.
    We nemen er een op jullie gezondheid, er was wel geen limoen in huis, maar omdat het vandaag, (17 sept) onze trouwdag is (47 J ) gaan we 'm toch maar raken.
    Veel plezier en genieten maar
  2. Jolanda Da Thesta:
    18 september 2017
    Inderdaad ze maken wat mee daar...

    Hans Putter
    Gefeliciteerd met jullie 47ste Trouwdag